در اکثر کتاب‌های ترجمه‌شده و برخی منابع فارسی، گل گاوزبان را Borago officinalis معرفی کرده‌اند، اما این گیاه به‌صورت خودرو در ایران نمی‌روید و بذر وارداتی آن را گاهی برای مصارف تحقیقاتی کشت می‌کنند. این گیاه دارویی که در اروپا وجود دارد، معروف به «گل گاوزبان اروپایی» است؛ ولی گل گاوزبانی که از دیرباز در طب سنتی ایران کاربرد داشته و دارد، گل‌های گیاهِ Echium amoenum یا «گل گاوزبان ایرانی» است که به‌صورت خودرو در مناطق شمالی ایران می‌روید و در برخی مناطق نیز برای بهره‌برداری و ارائه به بازار گیاهان دارویی، کشت می‌شود.

گُل‌های گل گاوزبان اروپایی، فیروزه‌ای یا آبی آسمانی رنگ است، درحالی‌که گل‌های گل گاوزبان ایرانی، قرمز ارغوانی رنگ هستند که پس از خشک‌شدن به رنگ بنفش تیره درمی‌آیند. در برخی روستاهای ایران گل‌های زیبا و معطر Anchusa azurea را که لاجوردی یا آبی رنگ هستند، جمع‌آوری و خشک می‌کنند و به‌نام گل گاو زبان محلی مصرف می‌کنند. این گیاه قبلاً به نام Anchusa italica شناخته می‌شد. هر سه این گیاهان از تیره Boraginaceae هستند.

گل‌های هر سه گیاه نامبرده شده، فوق‌العاده مورد توجه و علاقه زنبورعسل هستند. چای گل گاوزبان ایرانی به همراه اندکی سنبل‌الطیب هندی و کمی لیمو عمانی و نبات‌، دمنوش بسیار خوش‌رنگ و خوشمزه‌ای است که از روزگاران کهن مورد استفاده افراد هول‌کرده قرار می‌گرفته است. ترس ناگهانی و شنیدن خبر ناگوار که باعث شوکه‌شدن و تپش قلب می‌شود، با نوشیدن این دمنوش برطرف شده و لذا مصرف آن در این مواقع، موجب آرامش و بازگشت فرد به حالت عادی می‌گردد.